Cumartesi, Kasım 18, 2006



Lujin Savunması

….Utanmış ve tedirgin bir tavırla “Hadi bir yerlere gidelim,” diye fısıldadı teyzesi, ve içine minnacık toz zerrecikleri örülmüş bir ışık şeridinin tıkızca doldurulmuş bir koltuğun üzerinde odaklaştığı çalışma odasına girdiler. Teyze bir sigara yaktı ve kat kat duman, yumuşak ve saydam bir halde, ışık huzmelerinin içinde salınmaya başladı. O yanındayken kendini kıstırılmış gibi hissetmediği tek insandı, ve bu an özellikle keyifliydi: Evdeki garip sessizlik ve bir şeylerin beklentisi. “Pekala, hadi bir oyun oynayalım,” dedi teyzesi ve onu arkadan, boynundan tuttu. “Ne kadar ince bir boynun var, insan tek elle kavrayabiliyor….” “ Satranç oynamayı biliyor musun?” diye sordu Lujin kurnazca, ve başını kurtararak, yanağını onun yeninin hoş parlak mavi ipeğine sürdü. “Bir el kaptıkaçtı daha iyi olur.” Dedi teyzesi dalgın dalgın. Bir yerlerde kapı çarptı. Teyzenin yüzü seyirdi ve gürültünün geldiği tarafa dönüp kulak verdi. “hayır, satranç oynamak istiyorum,” dedi Lujin. “Karmaşık bir oyun canım, hemen öğrenemezsin.” Çalışma masasına gidip ayaklı bir fotoğraf çerçevesinin arkasında duran kutuyu buldu. Teyzesi bir kül tablası almak için ayağa kalktı, bir düşüncesinin sonunu getirirken dalgınlıkla söylendi: “Bu çok korkunç olur bu çok korkunç olur…” “İşte,” dedi Lujin ve kutuyu alçak, kakmalı ve Türk işi bir masanın üzerine koydu. “Satranç tahtası da lazım,” dedi teyze. “Ve biliyorsun benim sana dama öğretmem daha iyi olur, daha basit.” “ Hayır, satranç,” dedi Lujin ve muşamba satranç tahtasını serdi.

“ Önce taşları doğru dizelim ,” diye başladı teyzesi içini çekerek. “ Beyazlar buraya siyahlar oraya. Şah ve vezir yan yana. Bunlar subaylar. Bunlar atlar. Ve bunlar her iki köşedekiler toplar, şimdi…” Birdenbire dondu, tuttuğu taş havada kapıya bakarak galiba mendilimi yamek odasında unuttum hemen dönerim.” Kapıyı açtı ama hemen geri geldi. Boşver dedi ve tekrar oturdu. Hayır onları bensiz dizme yanlış yapacaksın. Buna piyon derler....


Yazan: Vladimir Nabokov
Çeviren: Rana Tekcan
Özgün adı: Zaşçita Lujina

Lujin Savunması, İletişim Yayınları, 2001

Hiç yorum yok: